TIVOLI 75 JAAR

2e Verslag van 12 en 13 mei 2006

WANNE PECHDAG!! (=Schijndels voor Wat een pechdag)

Woensdagmorgen 05.30 uur, mijn wekker gaat pas over een half uurtje maar ik lig klaar wakker en ik besluit om maar te gaan douchen, even een blik naar buiten en het zonnetje laat zich al zien, de weergoden zijn met ons en de vooruitzichten zijn zeer gunstig. Het verfrissende water kletst op mijn kop en ik voel me lekker fit. Spullen inladen en op weg naar de Heihoef, eindelijk wat heb ik hier weer naar uit gezien. Op de radio klinkt een zomerse plaat van Juanes en dat geeft al meteen een lekker sfeertje. Om 07:00 uur zullen ze de tent afleveren en kan het opbouwen beginnen. Een enorm aantal “echte”Tivolianen zijn weer bereid ons te helpen en mede door het mooie weer zit de stemming er goed in. In no time staat de tent en deze is nog wel groter dan anderen jaren, dit gegeven roept nog al wat twijfels bij diverse mensen op maar het is toch echt zo.We zetten er allemaal de schouders onder en zoals altijd loopt het als een trein….een stoptrein, want er zijn wat lichte stress symptomen voelbaar, maar het is natuurlijk ook niet niks als we vrijdag zo’n 550 mensen kunnen verwachten. Het Oranje kleurt de tent en bars en de fantastische fotogalerij (complimenten Henk & Martien) geven het een extra nostalgisch tintje. Tony Electronie zorgt weer voor de “spanning”en dat is echt vakwerk: 100 punten. Alles gaat volgens plan (ok bijna alles dan !!). De donderdag vliegt ook voorbij en de gezonde spanning is bij mij nu voelbaar. Donderdagnacht bijna niet geslapen….niets vergeten?? Vrijdag weer vroeg eruit en de reüniedag is aangebroken. De spullen voor de zeskamp worden gebracht en staan door de vele hulp zo op zijn plaats, iedereen zet zich voor 200 % in waarvoor alleen maar respect kan worden opgebracht, grote klasse!! Tegen 16:00 uur zijn we er helemaal klaar voor. Ilse en Hennie Joosten hebben voor alle “oud”Tivolianen de welkomstenveloppen in orde gemaakt en ook daar zat heel wat werk in, dames bedankt!! De kriebels in mijn buik zijn voelbaar en ik kijk op mijn horloge, 17:00 uur nog een klein uurtje en dan zullen de eerste gasten arriveren. Met z’n allen even een vetje eten en nog snel even een verfrissende douche.18:00 uur: de eerste deelnemer aan de jubileumwedstrijd komt aangelopen. Gerard Fokker heeft vanuit de provincie Zeeland de lange reis afgelegd en is bijzonder enthousiast over wat hij ziet op het sportpark. En dan gaat het snel, de een na de andere “Tivoliaan”van weleer meldt zich en ik voel regelmatig kippenvel. Fantastisch, hier hebben we al die maanden keihard voor gewerkt. In totaal hadden zich 40 mensen aangemeld voor de wedstrijd, maar een aantal heeft het af laten weten of was geblesseerd, maar zij hadden dit ook netjes gemeld. Roel van Gompel is wederom de scheidsrechter en met een kleine vertraging van een Brabants kwartiertje fluit hij om 19:15 uur voor de aftrap, welke verricht wordt door het oudste en jongste Tivoli lid, resp. Piet van Eyck en zijn achterkleinkind Joey van de Moosdijk. In een hoogwerker filmt Henry Vaesen de wedstrijd en ook hij ziet dat Wieleke Lanters vanaf 2 meter voor open goal keihard op de lat knalt (heeft hij nog steeds de dozen om zijn schoenen zitten??Lange Fool!!. Het wordt uiteindelijk 1-1 en dat stemt eenieder tot tevredenheid.De drukte is enorm en de fietsenstalling heb ik nog nooit zo vol zien staan.Tijdens de wedstrijd ontmoet ik steeds meer “oude”bekende en het geeft een zeer speciaal gevoel. Iedereen is uitgelaten en zeer te spreken over alles tot nu toe. De reünie begint en eenieder heeft de mogelijkheid om mee te stemmen in de verkiezing van deTivoliaan van de eeuw en eenieder doet hier ook goed aan mee. Mijn persoonlijke 5 punten gaan naar Lau van de Brand omdat ik een bijzondere waardering voor hem en zijn helaas overleden vrouw heb..De herinneringen aan mijn jeugd bij de SV zijn blijvend en mede bepaald door deze twee mensen. Gijs Visser geef ik 3 punten voor zijn sportieve prestatie, meer dan 628 wedstrijden in Tivoli 1, ongekend en alom respect. Dit betreft ook de tijd dat hij mijn trainer is geweest, een zeer bijzondere Tivoliaan. Mijn laatste puntje gaat naar een eigen keuze en die was bestemd voor Frans Mink, ook een Tivoliaan in hart en nieren. Maar de uiteindelijke winnaar is gezien zijn strijden een verdiende winnaar, de prijs word overhandigd aan Juul van Hout. Deze neemt de prijs in ontvangst en richt een symbolisch woordje naar de helaas veel te vroeg overleden Tinus van Driel. Het is jammer dat veel aanwezigen niet even het fatsoen hadden om tijdens de opening en prijsuitreiking hun kaken op elkaar te houden .Namens de KNVB is er een afgevaardigde welke ons de jubileumvlag overhandigt en vervolgens worden wij als jubileumcommissie door het bestuur bedankt voor het organiseren. Daarna begint het feest en de stemming zit er bijzonder goed in, allemaal lachende gezichten. Eigenlijk moet om 24:00 uur de muziek af, maar ja het is een jubileum, dus zolang het gaat, gaan we door. Helaas is dat maar een drie kwartiertjes, schijnbaar weten 1 of 2 mensen niet de betekenis van het woord reünie (letterlijke vertaling gezellige bijeenkomst na geruime tijd). Waarschijnlijk hebben zij net als ik vroeger op school in de war gezeten met het woord ruïne, de betekenis daarvan past dan meer op zijn plaats: verwoestende puinhoop. Ik kan het bij het schrijven van dit verhaal bijna weer niet droog houden, wat een enorme domper na al die maanden van keihard werken weg!! Ik zie het in slowmotion gebeuren en denk ik droom, nee een nachtmerrie, verder wil ik er niet meer aan terug denken maar ik hoop dat de mensen die verantwoordelijk zijn voor dit laffe lage gedrag zich realiseren wat voor een impact dit heeft gehad op het jubileumjaar. Ziek, doodziek was (nog steeds een beetje) ik ervan, als een zombie ben ik naar huis gegaan en heb helaas de volgende dag niet meer mee gemaakt. Een vette migraine zorgde ervoor dat ik niet in staat was om verder te gaan .Mijn excuses zijn te laat naar mijn team, maar ze hebben het gered en daar ben ik blij om. Zondagmorgen ben ik vertokken naar Spanje en heb daar de eerste paar dagen met een enorm shit gevoel rond gelopen, ga ik nog wel verder? Het was tenslotte niet de eerste keer dat het verpest werd. Bij thuiskomst gaven de vele e-mails van “oud”Tivolianen de doorslag om verder te gaan. Hun blijk van waardering weegt zwaarder als het gedrag van een paar mafkezen…..Wanne pechdag. Ik bedank eenieder die op zijn of haar manier een steentje heeft bijgedragen en speciale dank gaat uit naar Martien, Henk en John. Jongens het was me een waar genoegen. Toppie Joppie. Hans Verbaal